Odpowiedź brzmi tak.
Nie wnikając w rozważania konstytucyjne, które dają suwerenowi prawo swobodnego jako zwierzchnika działania wobec organów władzy państwowej, należy wskazać art. 243 Kodeksu postępowania karnego, który pozwala na dokonanie zatrzymania przez obywatela.
Obywatelskiego zatrzymania może dokonać każda osoba, która jest świadkiem przestępstwa (a zatem nie musi to być pokrzywdzony). Osobę sprawcy można w takim przypadku zatrzymać albo na tzw. “gorącym uczynku” albo w wyniku pościgu podjętego bezpośrednio po czynie. Zatrzymanie może dotyczyć nie tylko sprawcy głównego, ale także jego pomocnika, podżegacza do czynu lub współsprawcy. Dotyczy ono zatem z punktu widzenia prawnego wszelkich możliwych stadialnych (zjawiskowych) postaci czynu. Naturalny jest również fakt, iż z zatrzymaniem wiążą się pewne niedogodności dla zatrzymanego, dopuszczalne jest użycie również (oczywiście tylko w niezbędnym zakresie) środków przymusu bezpośredniego. Warto podkreślić, osoby sprawcy, co do zasady nie chroni w takich sytuacjach obrona konieczna. Osoby, które uniemożliwiają ujęcie sprawcy odpowiadają tak jak sprawca i również mogą zostać zatrzymane przez obywateli.
UWAGA - w przypadku zatrzymania obywatelskiego sprawcy nie chroni immunitet.
W przypadku dla protestujących impulsem do działania może być niepożądane działanie policji wobec legalnie zgormadzonych - wtedy można od razu przystąpić do aresztowania sprawców - dowodzących policją, policjantów, ale także Kaczyńskiego i Morawieckiego jako zwierzchników i politycznych dysponentów. Sprawców można ścigać wszędzie, także w siedzibie organów państwowych - Urzędzie Rady Ministrów, Sejmie, w miejscach ich zamieszkania.
Zatrzymanych doprowadzamy przed Sąd lub do niezamieszanych w przestępczy proceder organów ścigania.
Powyższy opis ma charakter analizy stanu prawnego uprawnień obywateli wobec przestępców kierujących i pracujących w organach państwowych.